Resilience is erop gericht om een organisatie zo in te richten dat snel en veerkrachtig opgetreden kan worden bij onvoorziene situaties. De medewerkers spelen daarbij een centrale rol, want zij beschikken over het benodigde vakmanschap en improvisatievermogen.
Veerkracht versus normatieve veiligheid
In de normatieve manier van kijken naar veiligheid zijn maatregelen gericht op het beheersen van voorzienbare risico’s (vaak op basis van ervaringen uit het verleden). Deze maatregelen kunnen echter nooit alle risico’s afdekken; er is altijd variatie. Bijvoorbeeld in het weer, menselijk gedrag en de kwaliteit van grondstoffen. Ook zijn er soms niet te vermijden lacunes in de beschikbare kennis. En kunnen dingen zeer onverwacht en op een ongelukkige manier samenvallen.
Het verschil tussen resilience en normatieve veiligheid is weergegeven in de volgende figuur:
Resilience versus normatieve veiligheid
Het Resilience Normatieve Veiligheid kwadrant is ontwikkeld door Anne van Galen en Linda Bellamy om duidelijk te maken wanneer veerkracht nodig is en hoe het verschilt van de klassieke manier van kijken naar veiligheid. Wilt u meer weten? Neem dan contact met ons op.